Przejdź do treści strony Przejdź do menu Przejdź do wyszukiwarki Przejdź do mapy biuletynu
Kontrast:
Rozmiar czcionki:
Odstępy:
Reset:
Lektor:

Informacje ogólne

Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu
w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych, usuwaniu ich skutków oraz odtwarzaniu zasobów i infrastruktury krytycznej.

Sytuacja kryzysowa – należy przez to rozumieć sytuację wpływającą negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub środowiska, wywołującą znaczne ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków.

Infrastruktura krytyczna – należy przez to rozumieć systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy:

  1. zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa,
  2. łączności,
  3. sieci teleinformatycznych,
  4. finansowe,
  5. zaopatrzenia w żywność,
  6. zaopatrzenia w wodę,
  7. ochrony zdrowia,
  8. transportowe,
  9. ratownicze,
  10. zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,
  11. produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych.

Dokumentami planistycznymi z zakresu zarządzania kryzysowego są:

  1. Plany zarządzania kryzysowego – plany sporządzane na poziomie krajowym (odrębnie na potrzeby rządu i na potrzeby poszczególnych resortów), wojewódzkim, powiatowym i gminnym. Ich celem jest zaplanowanie działań, które powinny być podjęte w sytuacji kryzysowej. Plany określają – kto ma podjąć działania, co ma zrobić, w jaki sposób, z kim musi współdziałać. Muszą one uwzględniać wszelkie procedury i działania podejmowane przez podmioty administracji, zgodnie z innymi przepisami.
  2. Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego – Raport przygotowywany na podstawie raportów cząstkowych przez ministrów kierujących działami administracji rządowej, kierowników urzędów centralnych oraz wojewodów. Za koordynację przygotowania Raportu odpowiada dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB), a w części dotyczącej zagrożeń o charakterze terrorystycznym Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW). Celem Raportu jest wskazanie najważniejszych zagrożeń dla Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie wniosków z Raportu przygotowywane są plany zarządzania kryzysowego.
  3. Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej – celem Programu jest stworzenie warunków do poprawy bezpieczeństwa IK. Program w sposób syntetyczny i kompleksowy określa wizję i cele ochrony infrastruktury krytycznej, model współpracy w realizacji zadań, role uczestników i dobre praktyki ochrony IK.

Źródło informacji: Ustawa o zarządzaniu kryzysowym oraz Rządowe Centrum Bezpieczeństwa